De Ronde van Vlaanderen is gereden… we kijken uit naar DE RONDE VAN VLAANDEREN!

 

De RVV half oktober, zonder publiek, het is wat anders.  Zoals verwacht een strijd tussen 2 titanen…uit de school van het veldrijden!  Nu, Mathieu zit wel is vaker op de MTB en Wout, tja niemand had vorig jaar kunnen dromen waar hij nu allemaal mee bezig is… en dat op niveau! Mathieu trok uiteindelijk aan het langste eind, hoewel het verschil niet met het blote oog zichtbaar was.   

 

Ze voorspellen een prachtige dag, tijd om de Vlaamse Ardennen te verkennen via de RVV blauwe lus.  Startpunt is het Centrum Ronde Van Vlaanderen.  

 

Beginnen doen we in stijl.  Na een korte strook langs het kanaal komen we al snel aan bij de Koppenberg.  Een kassei klootzak die start aan een 6% maar snel overgaat naar 20%.  Het is ook hier waar duizenden toeristen tijdens de RVV cyclo – zichzelf Tom Boonen wanen –  een noeste poging ondernemen om tussen de meute tot boven te fietsen.  

 

Een DHL courier verspert met zijn camionette ons helaas de weg terwijl hij achterwaarts de berg afrijdt, maar schreeuwt ons wel aanmoedigend naar boven door zijn half gezakt vensterraam. 

 

In normale omstandigheden rijden we de RVV op vrijdag, een paar dagen voor de profs. Sporadisch bots je op een pro-ploeg in hun verkenning, de toeristen verschijnen stilletjes aan ten tonele, het is rustig fietsen.  Die cyclo hebben we – been there done that – afgeschreven wegens veel te druk.  

 

 

We vervolgen onze blauwe route richting de Achterberg, een klim op asfalt, met meteen al een eerste prachtig zicht op wat de Vlaamse Ardennen zijn.  De Ladeuze volgt snel.  Al enkele keren in het officiële parcours opgenomen.  Reken op een 1100m met als steilste stuk 15%.

Deze laatste 2, Achterberg en Ladeuze zijn een folieke die we zelf aan onze route hebben gebreeën.  

De kasseien volgen mekaar nu snel op.  De Steenberkdries, de Stationsberg en de Taaienberg, aka de Tom Boonen berg. Kassei hoewel, het gootje op deze laatste is zéér populair, behalve dan voor Trentin in de Ronde van 2015 waar hij plots dwars over de weg komt te staan.

 

Volgende in de rij is het Bosgat, ook wel Kaperij genoemd, naar de straatnaam.  Zo eentje dat rechtoe/rechtaan is, vanaf de start van de klim kan je de top al zien, wat niet altijd een voordeel is.  

 

 

De Kanarieberg, recht op recht naar het muziekbos. 52 hectare gekoppeld aan 57 hectare Sint-Pietersbos, beheerd door Agentschap van natuur en bos, het kan niet mooier worden!  Verwacht geen Werchter op de top – de “Muz” staat voor het Keltische moeras – een drassige onderlaag dus.  

 

We laten Ronse links liggen en gaan via de Kruisstraat richting de Oude Kruisberg.  We houden halt bij bakkerij Deraedt voor een suikertaartje.  

 

Vervolgens rijden we een stuk over de Provinciale weg en gaan links richting de Hotond – een minder deel van de route met zéér druk verkeer – maar een prachtig zicht tot gevolg.

Sinds 2 jaar is de oude molen geïntegreerd in een sporthotel, gericht op fietsers.  Reken op een resem streekbieren in het café, een minimalistisch interieur en dito hotelkamers en een grill restaurant.

 

  

Niet in de blauwe route maar volgens kenners dé verborgen parel van de Vlaamse Ardennen en een extra lus waard is de Riekestraat.   Eindigen doe je in een zijstraat vlakbij de Hotond na een klim met gemiddeld 7% en pieken in het tweede gedeelte tot bijna 18% (“trappen gaat rapper dan stappen” – mantra dat handig is).  

 

We zijn iets over halfweg.  Via een korte opwarming op de holle weg van de Karnemelkbeekstraat – of liever de Rue du Lait Battu, want we bevinden ons op de  grenslijn tussen Vlaanderen en Wallonië – gaan we een prachtig duo tegemoet.

De Ronde Van Vlaanderenstraat kruisen we ergens halverwege, dwz ter hoogte van het jaar 1986, toevallig ook het jaar van Adrie van der Poel, hoe mooi kan het zijn. De naam van Matthieu ontbrak helaas nog op het tarmac tussen de andere groothe(l)den.  Het is tevens in deze straat dat Ronde oprichter Karel Van Wijnendaele geëerd wordt met een monument, omgeven door een mozaïek van kasseistenen met daarop de beeltenis van de Ronde winnaars van de afgelopen jaren.  

 

 

 

De Nieuwe Kwaremont nemen we in de afdaling om vervolgens via de smalle Paddestraat de Oude Kwaremont aan te vatten.  Met zijn 2200m, de langste kasseistrook van de regio, die de renners meestal enkele malen mogen betwisten in de finale van de Ronde.